۲۷۰۱

العِصمَةُ

۱۳۱۷۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنَّما النّاسُ مَعَ المُلوكِ و الدّنيا. إلاّ مَن عَصَمَ اللّه ُ.^۱

۱۳۱۷۲.عنه عليه السلام :النّاسُ مَنقوصُونَ مَدخولونَ إلاّ مَن عَصَمَ اللّه ُ. سائلُهُم مُتَعَنِّتٌ. و مُجيبُهُم مُتَكَلِّفٌ. يَكادُ أفضَلُهُم رَأيا يَرُدُّهُ عَن فَضلِ رَأيِهِ الرِّضا و السُخطُ. و يَكادُ أصلَبُهُم عُودا تَنكَؤهُ اللَّحظَةُ و تَستَحيلُهُ^۲ الكَلِمَةُ الواحِدَةُ.^۳

۱۳۱۷۳.عنه عليه السلام :من اُلهِمَ العِصمَةَ أمِنَ الزَّلَلَ.^۴

۱۳۱۷۴.عنه عليه السلام :كَيفَ يَصبِرُ عَنِ الشَّهوَةِ مَن لَم تُعِنهُ العِصمَةُ؟!^۵

۱۳۱۷۵.عنه عليه السلام ( ـ في صِفَةِ المَلائكَةِ ـ ) : و عَصَمَهُم مِن رَيبِ الشُّبُهاتِ، فَما مِنهُم زائغٌ عَن سَبيلِ مَرضاتِهِ.^۶

۲۷۰۱

عصمت

۱۳۱۷۱.امام على عليه السلام :مردم در حقيقت با پادشاهان و دنيايند، مگر آن كسى كه خدا او را حفظ كند.

۱۳۱۷۲.امام على عليه السلام :خِرد مردم دستخوش خلل و كاستى است، جز آن كس كه خداوند مصونش بدارد؛ پرسش كننده آنان آزار دهنده و مجادله گر است و پاسخ دهنده شان فضل فروش و متكلّف؛ آن كه در ميان آنان انديشه اش برتر (خوش فكرتر) است بسا كه به علّت خشم و خشنودى از نظر درست خود باز مى گردد [و خلاف حقيقت را اظهار مى كند] و پابرجاترينشان با نيم نگاهى از جا در مى رود و يك كلمه [تهديد يا تطميع ]او را عوض مى كند.

۱۳۱۷۳.امام على عليه السلام :هر كه عصمت به او الهام شود، از لغزشها در امان ماند.

۱۳۱۷۴.امام على عليه السلام :چگونه از شهوت خوددارى كند كسى كه عصمت ياريش نكرده باشد؟!

۱۳۱۷۵.امام على عليه السلام ( ـ در وصف فرشتگان ـ ) فرمود : و آنان را از ترديد حاصل از شبهات نگه داشت؛ از اين رو، هيچ كدام از آنها از راه خشنودى خدا منحرف نمى شود.

1.نهج البلاغة : الخطبة ۲۱۰.

2.أي تحوّله عمّا هو عليه. و في غرر الحكم «طبعة النجف»: ص ۵۷ «تستميله».

3.نهج البلاغة : الحكمة ۳۴۳.

4.غرر الحكم : ۸۴۶۹.

5.غرر الحكم : ۶۹۹۲.

6.نهج البلاغة: الخطبة۹۱.